Romy en Herman kwamen voor de 2e keer. Zij had drie kinderen uit een vorige relatie, was financieel onafhankelijk, er was een goed contact met de vader van de kinderen, de kinderopvang liep goed. Herman en zij hadden nu een kindje samen. Romy had in na aanvankelijke twijfel toegestemd in de komst van nog een kindje, maar ze wilde (nog) niet samenwonen en wilde dat het háár achternaam kreeg.
Na de geboorte van het kind bleek dit voor Herman (en zijn familie) toch een probleem. Romy ging akkoord met de achternaam van de vader en toen Herman werkeloos werd gingen ze samen wonen, zodat ze de kinderopvang uitspaarden. Hij kon goed met kinderen overweg en ging zelfs met de kids op vakantie zonder hun moeder. Dat verliep prima.
Romy werkte als kostwinner en zag de kinderen weinig. De poetshulp bleef, Herman deed alleen de opvang van de kinderen en kookte eten. Het leek me luxe voor Herman: alles wat hij vroeg kon hij kopen. Ik had Romy al eerder gevraagd of ze niet erg veel had ingeleverd voor hem (wel/geen kindje, de naam, het samenwonen, kostwinnerschap). Ze ontkende dat.
Hun ruzies gingen vooral over kleine dingen: dat Herman de tuin niet bijhield, de garage rommelig was. Herman leek slechts ongeordend te zijn. Het werd me pas duidelijk aan het einde van het 2e gesprek: Romy zei dat ze ooit een klap had gehad in een ruzie. Herman zei dat hij uit radeloosheid had geslagen. Hij dacht haar te stoppen door te slaan.
Romy onderbrak hem woedend en begon op te sommen wat ze tot die tijd had verzwegen: hij was vreemd gegaan, hij had nooit tijd voor haar en wel voor zijn ouders. Hij had haar tijdens haar zwangerschap een keer in de steek gelaten…… Met een rustige, vriendelijke stem probeerde hij te sussen: “Roosje, lieverd, rustig nou….Als je wilt zal ik de garage wel opruimen…”
“Niks rustig” beet ze hem toe en ging boos verder. Met zachte stem probeerde Herman haar tevergeefs te kalmeren. Hij ontkende echter niets van wat ze zei. Ook toen ik hem daar expliciet om vroeg gaf hij toe dat alles wat ze zei waar was. Herman begon na dit gesprek te beseffen dat hij zich onverantwoordelijk gedroeg. Dit was dus ook niet zo snel opgelost.