Enkele weken geleden had ik het 5e gesprek met Marina. Zij komt al een tijd bij me vanwege diverse familieproblemen. Haar ouders zijn gescheiden toen ze 9 was en ze heeft jarenlang slechte verhalen over haar vader gehoord van haar moeder, hetgeen geleid heeft tot vele jaren van geen contact gehad met vader.
Ongeveer 1 jaar geleden heeft Marina contact met hem gezocht, en nu blijkt dat de verhalen niet kloppen. Vader heeft ook de nodige therapie gehad en hard aan zichzelf gewerkt. Hij heeft inmiddels een nieuwe vriendin.
Marina is een flapuit maar leek vanaf het begin goed met de vriendin van vader overweg te kunnen. De vriendin van vader vond haar wel erg vrij in haar uitspraken en begon zich te ergeren. Daarbij kwam dat Marina in het verleden haar vader een hatelijke brief namens en onder druk van haar moeder had geschreven. De vriendin van vader heeft gezien hoeveel verdriet hij daarvan gehad heeft. Irritaties liepen op totdat de bom barstte. De vriendin eiste dat Marina excuses maakte voor de brief uit een ver verleden. “Dat nooit” vond Marina, “als ik excuses maak dan is het hoogstens aan mijn vader, maar niet omdat ZIJ het wil.”
Daarna heb ik vader en zijn vriendin gesproken. De vriendin gaf aan dat ze vader zijn contact met Marina niet wilde ontzeggen, maar zij hoefde niet meer. Ze zou weggaan als Marina op bezoek kwam en vader kon Marina bezoeken zo vaak als hij wilde. Vader noch Marina waren daar erg gelukkig mee, maar de vriendin zag geen andere uitweg.
Gelukkig heb ik hen kunnen bewegen met zijn allen een gesprek bij mij te hebben en alle irritaties uit te spreken. De vriendin van vader en Marina zijn in dat gesprek een stuk dichter bij elkaar gekomen. Over enkele weken komen ze nog een keertje terug, om te bekijken of er nieuwe problemen zijn gerezen. Ik verwacht dat ze er dan samen uitkomen en een goede relatie met elkaar zullen opbouwen.
Belangrijk hierin is dat Marina beseft dat ze soms dingen eruit flapt die niet zo handig zijn en dat ze hierop aanspreekbaar wordt.